Non pozzu dromì’

de Efisio Collu.


Funt’is tresi e nottesta
non pozzu dromì’.
E non esti curpa ‘e su bentu
chi mi zumiat in is origas,
né de s’aqua chi grugullat
in crabettura,
e nemancu sa speranza
chi tui nottesta
torrist’a bia.
Si no dromu cun custu titifrius,
sa curpa esti sceti sa mia.
Oi, cust’arregordu
chi mi prangit aintru
custa boxi morta
chi mi stancat su coru
chi non s’accunortat
cun toccus fridus;
fridus che su bentu chi callat
de is montis de Bingiargia.

Funt’is tres’e quartu
e nottesta
non pozzu dromì’.
Non pozzu dromì’,
ca timu meda su sonnu.
Non bollu
chi ti nd’abarris attesu
de sa luxi de is ogus.
Debadas,
t’hap’abettau ariseru
o fior’’e gesminu;
non mi fazzas crei,
umbra de prantu,
ca oi non nci ses prus…

Funt’is tres’e mesu passadas
e non pozzu dromì’.
Su bentu hat obertu su celu
e non si chexiat prus;
una luna spropositada,
color’’e meli,
fait s’incara-cua;
m’indruciat su coru
e t’intendu benendi;
benis cantendi
a cuaddu de sa luna,
in su pettus mi torrat sa festa,
una festa manna de disigius;
e ses già’ innoi
camminendummì a pizzus,
alidu de su respiru;
e ses respiru tui,
cun s’alidu miu po sempri.

Funti casi is quattru
e non bollu prus dromì’.
Ses torrada po abarrai cun mei
cumpangia de custa boxi
chi mi zerriat aintru.

Aggiungi commento

Commenta